De Deur
Als je in Groningen vanaf het Zuiderdiep door de Folkingestraat naar de Vismarkt loopt zie je hem aan je linkerkant: Een vreemde deur.
Het lijkt van hout, maar dat is het niet. Mooi stoepje ervoor, maar er zit geen klink aan de deur en aanbellen kan ook al niet. Een blinde muur achter de deur. Hij leidt nergens naar toe.
Jarenlang liep en fietste ik er voorbij. Zonder dat ik hem zag. En opeens was hij daar.
De deur die niet open kan.
Toen ik het verhaal achter de deur hoorde maakte dat enorm veel indruk op me.
De deur vertelt op een stille manier het verhaal van de Groningse Joden. Die woonden vroeger in de omgeving van de Folkingestraat. De Synagoge zit pal tegenover de deur, en bestaat al meer dan 100 jaar. In de Tweede wereldoorlog zijn de Groningse Joden door de Nazi’s weggevoerd. De deur symboliseert dat: hij gaat nergens naar toe. Daar is het afgelopen.
Toen mijn kinderen klein waren vertelde ik dat hen. Ik vind het belangrijk dat ze zoiets weten, om te kunnen blijven gedenken.
Ik hou ervan om dergelijke anders-dan-anders dingen in mijn stad te zien. Ik ben niet in Groningen geboren maar ben wel een Stadjer geworden. Door deze dingen bouw ik een band op met de stad waarin ik leef. Ik vind het leuk om anderen daarover te kunnen vertellen. Zo ken ik nog meer ‘verborgen’ kunst van Gert Sennema, want dat is de maker van de Deur. Kraaien, maar daarover in een volgend Blog meer.
